FotoartFestival to impreza odbywająca regularnie co dwa lata od 2005 roku.
Jest to jedna z lepszych imprez fotograficznych w Polsce i zdobyła sobie już nie małe uznanie.
Ten rok jednak jest nieco smutniejszy. 9 czerwca 2017 zmarł bowiem pan Andrzej Baturo, który od ponad 50 lat był związany z fotografią i do samego początku z Foto Art Festivalem.
Foto Art Festival 2017 – oficjalna strona
nie przyjęła się od razu w przeciwieństwie do kawy. Nie ma też w u nas żadnej w zasadzie ceremonii ani zwyczajów związanych z piciem tego chińskiego wynalazku. Nie chciałbym też zostać źle odebrany. Jeśli mówię, że w Polsce nie ma “kultury picia herbaty” to…nic nie znaczy. Bo jeśli ona jest, istniej: to super, genialnie!
Jeśli jej nie ma: to zawsze może być, ale jej brak nie jest negatywny.
Matematyka rzecz dobra, fizyka rzecz piękna. Osobiście uważam, że nie każdy jak leci powinien z nudów udowodnić istnienie horyzontu zdarzeń. Oraz, że nie ma prawa tytułować się humanistą, która uważa, że humanizm to piątka z zakutej na pamięć interpretacji kilku lektur. A już na pewno powinniśmy skończyć z krzywdzącym i powytwarzanym niczym mantra stwierdzeniem:
jesteś humanistą, bo nie umiesz liczyć
Potrzebny ci aparat, obiektyw i jakiś komputer. Wystarczy na początek. Ile na to masz, to twoja sprawa. Chcesz fotografować – to jest najważniejsze. W rozpoczęciu przygody z fotografią chodzi o to, by po porażkach nowicjusza się nie zniechęcić. Tylko tak samo jak w sporcie – kontynuować. Nie ma jednoznacznej recepty na to by zostać fotografem. Idź i rób zdjęcia.
Co można dostać lepszego na urodziny niż książkę? Książkę o herbacie! Dzięki kochanie :*
Napisania takowej podjął się Rafał Przybylok, współautor czajnikowy.pl, oraz właściciel herbaciarni w Zabrzu. Ok. Szkolne przedstawienie postaci mamy już za sobą, bierzmy się za książkę.
UWAGA:
nie jestem prawnikiem. Nie udzielam wam tu porad prawnych a jedynie chcę wskazać pewien problem, jakim jest zbytni entuzjazm, podejmowanie się pracy bez jakichkolwiek ustaleń czy umów. Na dole serwuję kilka linków do fachowców z zakresu prawa autorskiego.
to jak wiecie surowy plik, prosto z aparatu. Często zdarza się, że klient prosi o rawy bo “obrobi” sobie po swojemu. Wielu fotografów bardzo się burzy gdy trzeba zrobić coś takiego i bluzga na klienta nie przebierając w słowach. Zgadzam się z tym, że plików nie powinien obrabiać “kolega syna szefa ze szkoły wojskowej, bo on się trochę interesuje obróbką skrawaniem”. Trzeba dbać o swoją reputację, która w końcu jest dla fotografa BARDZO WAŻNA.
Gdy wybierasz pliki do druku, za który musisz zapłacić, wybierasz tylko te które są najbardziej wartościowe. Nie koniecznie artystycznie. Czasem ważniejsze jest wspomnienie, emocje które towarzyszą danej chwili. Dlatego na papier przeniosłem mnóstwo zdjęć, które nie trafią do portfolio, ale w jakiś sposób są dla mnie bardzo ważne i nie chcę mącić ciszy wieczoru włączaniem komputera czy sięganiem po telefon. Chcę sięgnąć po zeszyt czy pudełko i na chwilę wyjąć kilka zdjęć.
Nie zapominam oczywiście o tych fotografiach, z których jestem najbardziej dumny, które trafiają do mojego PF. Wówczas trafiają na ścianę w trochę większym formacie. I służą raczej mojej satysfakcji, bowiem nie mam zwyczaju zapraszania wielu gości, którym mógłbym je pokazywać 😉
a w raz z nią chłodniejsze wieczory. Dlatego dziś mała propozycja prosto z Indii.
Herbata w Indiach może i była znana, ale nie popularna na tyle by pojawiły się jakiekolwiek poważniejsze wzmianki. Dopiero wraz z nastaniem Imperium Brytyjskiego i chęcią obejścia monopolu Chin i Japonii na herbatę, zaczęto zakładać tam plantacje. Historię herbaty znajdziecie w innym wpisie – o naparach. Nie ma pewności gdzie powstała tradycja picia herbaty z mlekiem. Wiem, że w Tybecie gotuje się ją z masłem lub mlekiem jaka. Nie mam też pewności kiedy tybetańscy mnisi zaczęli pić herbatę.
Pewnym jest natomiast, że napój taki święcił swe tryumfy na Wyspach Brytyjskich.
Lubię gdy świat jest taki szary jak dziś. Taki szary początek września kojarzy mi się z herbatą z cytryną, książką i trzaskiem ognia w kominku. Jest to też świetny czas do fotografowania. Jasne, pejzaże nie będą tak piękne i klarowne. Jednak nie należy rezygnować z fotografowania tylko dlatego, że nie ma doskonałej pogody.
Wiem, że wiele osób nie lubi moknąć. Można fotografować przez okno pokoju, albo kawiarni. Świat ma różne barwy. Czasem jest we mgle a czasem w słońcu. Czasem w śniegu czasem w deszczu. Początkowo fotografowałem tylko przy ładnej pogodzie. Jednak “ładna pogoda” to pojęcie względne. Choć może nie koniecznie w trakcie sztormu, bo piękno pięknem ale bez przesady…
Wszystko zależy od naszego nastawienia. Osobiście: bardzo lubię takie dni jak ten, nie tylko ze względu na fotografię, ale jeszcze jakieś nieuchwytne skojarzenie – nadchodząca, nie zawsze złota jesień i herbata 🙂
Przed nami jeszcze cały miesiąc astronomicznego lata. Jednak wrzesień od zawsze kojarzy mi się właśnie z jesienią. Oczywiście mam nadzieję, że będzie właśnie złota i pogodna, ale jeśli nie: to warto pamiętać, że każda pogoda jest dobra na fotografowanie. Wszystko zależy od pomysłu, okazji, nastawienia.