czyli pełna przemocy historia herbaty.
Herbata, którą tak kochamy ma w swej historii mroczne karty. Pozornie miejsca jej upraw to sielskie zielone pola, gdzie z uśmiechem na ustach dzień i noc zwinne dłonie zbieraczy ładują do pełna całe koszy przednich liści abyśmy mogli raczyć się upragnionym naparem. Trzeba Wam jednak wiedzieć, że nie raz w historii herbaciane pola spłynęły krwią.
Święto herbaty 2018.
Herbaciana społeczność w okolicznych krajach to ciekawy misz-masz 😀 Widziałem dready, jogę, hennę i elementy japońsko – chińskie. Takie tam pomieszanie z poplątaniem. Wszystko co zdrowe, wege, ma u nas hinduskie konotacje, natomiast najciekawsze ceremoniały herbaciane wykształciły się właśnie w Chinach i Japonii. Taki tam folklor.
Jakby nie było fajnie spotkać w jednym miejscu tylu fanów herbaty, wypić napary które oferują i po prostu odpocząć.
Narzekałem, że w pobliżu nie ma herbaciarni, której bliżej byłoby do Japonii niż Indii. I dalej narzekam, bo całkiem przyjemna herbaciarnia stylizowana na japońską otwarta jest tylko do 17 i do tego jest dość daleko od mojego miejsca zamieszkania 😉
Mimo to udało mi się ją odwiedzić i zapraszam Was do na filiżankę herbaty.
Czajnikowy.pl opublikował swego czasu niezły tekst o fałszowaniu herbaty. Jako towar luksusowy warta była ryzyka odsiadki a nawet i trupów. Często gęsto aby spreparować liście używano chemicznych ingrediencji takich jak ołów aby nadać pożądany kolor. Czytając takie doniesienia, można uwierzyć, że nasi sąsiedzi zza Olzy podrabiają whisky spirytusem, aromatem i wyciągiem z rdzy. Z resztą ilość trujących mieszanek była spora. Nie zawsze zabójcza, ale na pewno nie wychodziło to na zdrowie. Tylko czy dziś jeszcze fałszuje się herbatę?
Z cyklu Opowieści z Herbaciarni. Czy miłość do herbaty może być rozwijająca? Czy herbata jako hobby może poszerzyć twoje horyzonty?
[…] Siedzisz w herbaciarni i słyszysz, że pasja do herbaty jest mało rozwojowa. Taka dziwna zajawka. Nie lubię tego słowa. W herbaciarni! Dzięki tej zajawce możecie spróbować herbat z całego świata i posiedzieć w fajnej atmosferze. A przecież herbaciany liść to zaledwie początek drogi.
Herbata może być przygodą na całe życie. Można ciągle odnajdować w niej coś nowego, próbować, komponować doprowadzać do perfekcji. Jednak z czasem pojawia się pewna doza nonszalancji, chęć złamania zasad.
Nie wiem. Z jakąś dozą pewności mogę powiedzieć, że znam jedną czy drugą. Plantacje herbaty są obszerne a przepisy rodzą się głowach producentów każdego dnia. Nie jestem pewny, czy ktokolwiek zna wszystkie herbaciane mieszanki.
Skąd pochodzi herbata?
Herbata rośnie w wielu krajach. Najważniejsze uprawy znajdują się w Chinach, Japonii, Indiach, wyspie Cejlon – która obecnie jest Sri Lanką. Nie małe, ale mniej znane utworzono Rosji, Gruzji, Afryce. Ponoć nawet Szkocja ma swoje małe herbaciane poletka. Afryka póki co, nie jest najgenialniejszą herbatą jaką można kupić, ale powoli próbuje zdobyć sobie przyczółek w herbacianej tęczy, poprzez herbatę fioletową. Choć przyznam, że nie do końca w to wierzę publikacje są bardzo rozbieżne a poza tym taki kolor listków mają też krzewy w Chinach.
Ale. Bardziej istotne jest skąd pochodzi herbata?
W starych murach kamienic przy bielskim rynku kryje się miejsce będące lekko oderwanym od świata. Czas płynie tam sobie inaczej. Niepowtarzalny urok herbaciarni sprawia, że zyskała sobie wierne grono klientów i przyciąga nowych. I tak od 17 lat 😉
W sumie czegoś się nauczyłem w tej herbaciarni. Tak, jestem złośliwy. Dobrze, że już dostrzegacie to we wstępie 😉 A tak serio: to określenie gatunki nadal jest mylące. Zatem raz jeszcze o gatunkach herbaty, czyli tych wszystkich kolorach oraz oksydacji i fermentacji.