Z książkami takimi jak “Perfekcyjna niedoskonałość” mam pewien problem. Zawsze szukam w nich drugiego dna wpadając coraz głębiej i głębiej. Czasem dopiero wertując książkę po raz n-ty zdaję sobie sprawę, że żadnego drugiego dna nie ma.
Jest jednak coś innego, równie dobrego. Przejażdżka po ideach filozofii transhumanistycznej. Zaczynamy!
Jest coś takiego w książce, co sprawia że fotograf, architekt, youtuber w końcu chcą jedną napisać. Z tymi książkami pisanymi przez youtuberów czy influencerów to różnie bywa. Tym razem nie byle kto, bo Radosław Gajda & Natalia Szcześniak czyli duet prowadzący kanał Architecture is a Good Idea napisali i wydali książkę a treści prezentowane w Sieci mają naprawdę niczego sobie. Zatem oczekiwania są wysokie. Czy im sprostają, zaraz zobaczymy.
Zapraszam do recenzji: Archistorie – jak odkrywać przestrzeń miast?
Archiwum Burzowego Światła – Klasyczne od zera do bohatera okraszone odrobiną pozornej głębi?
Podobno książki wydawane przez MAG są ambitniejsze od tych z Fabryki Słów. Guzik prawda. Właściwie cały ten cykl niewiele różni się od tego, co zaserwował Brett ani tego co pamiętam z dzieciństwa, gdy zaczynałem wczytywać się w fantastykę. Jest szlachetnie, bohatersko, w słusznej sprawie i tylko z wierzchu ktoś wysmarował ziemią dla niepoznaki. Nie ma jednak takiego zabrudzenia, którego nie dało by się wyczyścić.
Książka z dużym potencjałem ale do Diuny czy Ubika jej daleko.
Blok. Efekt natchnionej myśli modernistycznej, miejsce nazywane domem przez wielu nie tylko w Polsce. W sumie nie tylko w Europie ale i na innych kontynentach. I nagle ktoś poświęcił im książkę. Ani pierwszą, ani ostatnią, ale na pewno ostatnio bardzo promowaną. Zobaczmy czy Wydawnictwo Czarne dokonało dobrego wyboru.
Syntetyczny Bóg.
Część osób niepokoiła się co znajdzie w książce złożonej z tekstów Apostoła meskaliny, mesjasza ayahuasca, orędownika pejotlu a wydanej przez wydawnictwo którego nazwa kojarzy się z pewnym portalem. Wydawnictwo jakiś czas temu oficjalnie odcięło się od portalu i po prawdzie chyba nic ich już nie łączy poza nazwą. Sam zbiór felietonów jest najbardziej antyreligijną książką jaką czytałem w ciągu ostatnich paru miesięcy. Choć sam Huxley poszukiwał boga, to jego koncepcja zbawienia bliższa jest metafizyce i filozofii wschodu. Choć z dziwnym naciskiem na chemię, psychologię i biologię.
10 lat. Dokładnie dekadę temu Malowany Człowiek rozpoczął Cykl Demoniczny.
W 2008 roku poznałem młodego chłopca, który samotnie opuścił rodzinną wioskę by poznać szeroki świat. By nie kulić się w murach chaty, licząc że runy wytrzymają. Chciał stawić czoło Nocy.
Jak pewnie sami się domyślacie odzyskał runy bojowe, pchnął ludzkość do boju z Otchłanią i jej pomiotem, wykazał się nie raz a przygody jego i całej ferajny nieźle wciągały.
I rozczarował mnie na koniec bardzo, ale to bardzo.
Fotografia wojenna. Nachtwey, Bractwo Bang Bang, Capa, Rosenthal, Miller, McCullin. Niektóre nazwiska przewijają się zawsze i wszędzie. Ich zdjęcia nazywane są ikonicznymi, oni owiani legendą. Nie zastanawialiście się nigdy, jak to jest, kto decyduje kto jest ikoną a kto nie? Choć żyjemy w epoce mediów społecznościowych, szerokiego wyboru to i tak powtórzymy niczym mantrę kilka bezpiecznych nazwisk.
W sumie Lyinsey Addario to również znane nazwisko, nawet bardzo znane, ale rzadko przewija się w polskiej prasie fotograficznej. Zatem dziś kilka słów o niej i fotografii wojennej.
Biografia Lema
Mógłbym użyć sporej ilości przymiotników do scharakteryzowania twórczości tego pisarza.
W sumie same truizmy. Każdy wie, że ciężko napisać coś negatywnego o jego dorobku. Może tylko kwestie warsztatowe, mógłby podważyć jakiś wybitny literaturoznawca.
Natomiast kim był sam S. Lem? O swej przeszłości zdradził nam niewiele. Kilka słów w Człowieku z Wysokiego Zamku, odrobina w Szpitalu Przemienienia i małe zwierzenie Rappaporta w Głosie Pana. I dużo więcej w najnowszej biografii polskiego pisarza pióra Wojciecha Orlińskiego.
Dziś chciałbym Wam zaproponować coś lżejszego, ale szalenie wciągającego i motywującego do działania. Chriss Orwig Poezja Obrazu.
Czasem każdy potrzebuje odrobiny motywacji by ruszyć tyłek z fotela i zabrać się do działania. Nie ma w tym nic złego ani dziwne. Zatem dziś kolejna książka o fotografii, w której znajdziecie garść porad, by wasze zdjęcia stały się lepsze a równocześnie mająca zachęcić was do samodzielnych poszukiwań.
Długich 10 lat czekania. Nie powiem, Malowany Człowiek wciąga od pierwszy stron i choć fabuła obfituje jedynie w symboliczne zwroty akcji, jest wciągająca, prosta i bardzo przyjemna. Teraz, gdy od Otchłanie dzieli nas zaledwie połowa ostatniego tomu…odczuwam pewne zaniepokojenie.